Het balkon van India

Alice en ik zijn 1 november geland in India. Na anderhalve maand hotel zitten we intussen in ons huurhuis. De expats en de succesvolle Indiërs zitten bijna allemaal in een gated community, een wijk omringd door muren en 24-7 bewakers om te zorgen dat bedelaars, dieven en venters (colporteurs) buiten blijven.

De grotere 'parken' hebben een centraal zwembad, speeltuin en restaurant-voorzieningen. De kleinere parken hebben meestal meer privéluxe, prima voor mensen zonder kleine kinderen.

Zwembad

Wij hebben een huis met eigen zwembad (ongeveer 3x12 meter). De tweede foto is vanaf een balkon genomen. De watervallen links staan uit. Aan de achterzijde is het terras en de toegang tot de woonkamer te zien (plafond op 5 meter hoogte). Geen badmeesters of –meesteressen die commentaar leveren of koffie brengen, helaas. Wel een poolboy die 6 dagen per week bladblaadjes vist of de bodem stofzuigt (en alle 20 huizen afgaat). Het water is wel koud in de winter, wellicht zelfs iets kouder dan het wedstrijdbad van Het Wedde. Goed voor baanrecords, tenzij je kramp krijgt natuurlijk.

In 'luxe' huizen is het gebruikelijk dat alle slaapkamers een eigen badkamer (douche/bad en toilet) hebben. We hebben dus 7 toiletten, 7 douches, 5 slaapkamers (plus bediendenkamer) en een bioscoopzaal (mancave). We zitten 200 meter van Biere Street, een microbrewery met restaurant die 3 van de 5 dagen witbier heeft. Zware bieren zijn hier zo goed als onbekend of onverkrijgbaar, maar dat zal met het warme klimaat te maken hebben. Wij zijn de enige idioten die overdag in de zon zitten en als men ons ziet aankomen, zetten ze snel 2 stoelen in de zon.

India (Bangalore) lijkt een mix te zijn van China en Afrika. Er is een enorme overvloed aan laag- of ongeschoold personeel, dat zeer eenvoudig werk doet tegen een hongerloontje. Een uurloon van omgerekend 50 eurocent is hier heel gewoon. Als welzijnswerkers en filantropen bieden wij ons personeel 1 euro per uur, maar we moeten oppassen geen kwaad bloed te zetten met de succesvolle Indiërs die dit marktbederf vinden.

Getto

Vanaf ons balkon kijken we uit op een 'getto', eigenlijk golfplaten huisjes van arbeiders die in de buurt aan nieuwbouw (flatgebouwen) werken. Deze huisjes hebben geen wc en we zien ze met een fles 'schoonmaakwater' de bosjes links in lopen om daar te schijten tussen de vuilnishopen, zwerfhonden en bouwafval. Aan afvalscheiding doen ze niet en men kiepert alles aan de straatkant. Zowel zwerfhonden als Indiërs ploegen door gedumpt afval op zoek naar papier, plastic flessen en etensresten. Letterlijk overal (buiten de poorten van de gated communities) ligt afval. Veel plastic zakken, puin, etensresten, matrassen en andere zooi die niet interessant is voor de mensen die door het vuilnis struinen.

Wij bewegen ons iedere dag met onze SUV (vanwege de vele gaten in de weg erg handig) naar ons werk met onze chauffeur Raja. Het verkeer is hier ook een Afrikaanse belevenis. Voorrangsregels bestaan hier wel, maar zijn niet bekend. First come first serve. Bigger car, more rights. Kruispunten zijn een grotere chaos dan het Rijswijkse Plein met defecte verkeerslichten. Zowel zware trucks als schoolbussen doen aan spookrijden als ze dat uitkomt.  In het donker even makkelijk zonder verlichting aan (want stuk, vermoedelijk). Lastig, want er is straatverlichting die de ene kilometer fel brandt en de andere kilometer defect is. In zo’n donker gat is het moeilijk (ook door gewenning) om gaten in de weg, honden, koeien, fietsers en spookrijders te zien.

Drank

Wijn en bier hebben in de drankzaak Noorse prijzen, zeker geïmporteerd bier. Een 50 cl fles Erdinger in de drankzaak kost 4 euro (340 roepie). In restaurants betaal je ongeveer Nederlandse prijzen. Het eten is in de regel wel heel goedkoop, zowel in restaurants als in de (betere) supermarkt. Vrijwel alle producten hebben een overheidsgeregelde 'maximumprijs', die ook meestal de verkoopprijs is, tenzij het een aanbieding is. BTW (VAT) wordt altijd geheven over de maximumprijs, dus eigenlijk is het geen BTW maar accijns.

We worden gelukkig qua cultuurshock goed gecoacht door een gediplomeerd cultureel antropoloog uit Delfgauw. Alleen zijn advies om bij diarree regelmatig de oceaan op te zoeken 'voor ontlasting', bleek weinig praktisch in Bangalore...