We zijn weer thuis

1 september 2017 - Gieten, Nederland

Alice en ik zijn weer in Nederland. We hopen op een warme nazomer, want we zijn niet meer gewend aan de kou.

Zoals verwacht heeft Shell gebruikgemaakt van het gemak om expats te ontslaan vlak voor de reorganisatie, zodat de wettelijk afspiegelingregels omzeild kunnen worden. Die stellen kort gezegd dat je een gelijk percentage 50'ers als 40'ers moet ontslaan, en Shell gooit het liefst de 50'ers eruit. Ik kan er niet heel erg om treuren en betreed voor het eerst in mijn leven de wereld van de werkelozen (WW'ers). Tegelijkertijd ga ik een paar maanden 'stage lopen' in Delft voor een paar dagen in de week. Onder de stageregels (indien akkoord bevonden door het UWV) behoud ik mijn WW-rechten en kan ik daarna contract onderhandelen (tenzij het tegenvalt natuurlijk qua werk). Ik neem aan dat John en/of Maarten nog wel een kamertje overhebben waar ik doordeweeks kan overnachten en een schuurtje waar ik mijn fiets kan stallen. Ik hoop ook nog wat te doen voor de zoutwinning in Veendam, maar dat is nog minder concreet.

​feestjes

Alice moet zich op 4 september weer bij de NAM melden in Assen. Twee dagen later zullen we dan haar 50e verjaardag vieren met haar ouders in Gieten of Rolde. Op 2 september kan ik dan nog op het feestje van Daniëlle in Scheveningen pronken met een 40'er als vrouw van een 50'er. Als Ruud is uitgenodigd, zal de ​Braeck-Brabbels wellicht daar verschijnen, nu er kennelijk niet gezeild wordt op 3 september!

​afscheid

Bij de Brabbels-personalia is het druk door mijn verhuizing: We hebben onze huishoudster Vijaja en chauffeur Kaleem ontslagen (met een jaarsalaris als pakket in termijnen), maar vermoedelijk hebben ze in ieder geval tijdelijk onderdak bij een andere werkgever. Onze Toyota Innova is verkocht voor 2000 euro minder dan de aanschaf van 3 jaar geleden. Niet slecht.

Dikke tranen ook bij onze stamkroeg Bierestreet, waar we afscheid namen van onze 4 meest trouwe obers (Prahlad, Raj en Ajay op de foto, Binam ontbreekt hier). Afscheid hebben we ook nog eens bij ons thuis gedaan, na sluitingstijd op weekdagen (23:00 uur) tot diep in de nacht.

Afscheid hebben we ook genomen van onze collega’s van Shell. Uiteraard bij Bierestreet, op 100 meter van onze compound.

​blote kont

Ik schrijf dit te midden van de dozen die de container in moeten (aankomst verwacht in december) en een paar dozen die met luchtvracht mee moeten (aankomst eind september). De laptop wordt over een paar dagen ingeleverd en dan zal mijn Shell-e-mailadres vermoedelijk voorgoed verdwijnen. Afscheid van ons privézwembad moeten we nog nemen. ’s Ochtends vanuit de slaapkamer in de blote kont in je eigen zwembad duiken is toch wel erg fijn. Wie weet komt dat nog wel eens als we allebei met pensioen zijn (over een jaar of 4 of zo), maar dan in Portugal. Er zijn leuke villa’s met zwembad te koop voor beneden de miljoen euro.

​oude koelkast

Rob zal het leuk vinden, dat zijn oude koelkast uit Leidschendam (ooit gevuld met cola en pizza’s) is overgegaan naar Kaleem, die het voor de komende EID (naar het offeren van een geit in plaats van zijn zoon door profeet Ibrahim/Abraham) zal vullen met geitenvlees en ander islamitisch heerlijks. Ook het 25 jaar oude bankstel en de magnetron van Alice en de 40 jaar oude fiets van de vader van Alice (Jacques; niet die van de Sjakaronie) hebben hun weg gevonden naar liefhebbers uit de derde wereld (oh nee: ontwikkelende landen).

​straks

Wel kan ik straks eindelijk weer (maar niet naakt) zwemmen met vrienden in Het Wedde (met steeds minder vrienden, dat wel...) en weer eens op feestjes zijn. Daniëlle en Paul in september, dus dat wordt druk tekstdichten.

Ruud maakte mij alvast warm voor het geocachen en ik heb op 14 augustus deze micro gevonden nabij mijn huis ('Ozone One', GC50W5E).

Foto’s